26 Ocak 2015 Pazartesi

Boşluklardan boşluk beğendim..

Sahip olduğum boşluklara olan zaafımın beni tüm insalardan sıyırdığına kanaat getirdim bugün..Bir vestiyere emanet eder gibi, teslim etmişim ruhumu eksik yanlarıma. Nasıl oldu, bilmiyorum. Milyonlarca kez bilmiyorum.
İyi şeyler, uyuyabildiğim geceler, temiz eller, duygulu sevişmeler doldurur bu boşluğu sandım..Tüm bunları hakediyor olman sahip olabileceğin anlamına gelmez dedim sonra..Daha iyisini hakettiğimi düşündüğüm herşeyin, gün geçtikçe daha kötüye dönüşüyor olmasını izlediğim dönemler oldu. Onları da atlattım.Sonra bişey oldu..Biri..İçimi okudu-ki içim yasaklı kitaptır benim. Tercümesi zor bir lisanla yazılıdır..Nasıl olduysa beni etkilemeyi başardı. En azından bikaç hafta aklımda kalacaktı ve böyle şeyler bana yüzyılda bi olurdu...
Bunun için ona elbette teşekkür etmedim, belki biraz gülümsedim.Biraz gülümseyip sonra kaldığım yerden yaşamaya devam ettim..Önce hiç bitmeyecekmiş gibi geldi, sonra asla başlanamazmış gibi. İkisi de büyük yanılgı ama birincisi birazda aptallık smile ifade simgesi
Bişeyi sevmek bana göre değil. Ama vazgeçmek uzmanlık alanım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder