30 Ocak 2017 Pazartesi

Revize..

Bir yer istiyorum, su kenarında. İnsanların olduğu ama kalabalık olmadığı. İnsanlar rahatlatıyor beni ama kalabalıklara tahammülüm kalmadı. Sürekli birilerinin yüzüne bakıp gözlerindeki hisleri anlamaya çalışmak yordu beni. Herkese fikir veriyorum, moral veriyorum da nedense kendim kuş kadar beynim yokmuş gibi hatalar yapıyorum. Aslında ne istediğim yerdeyim ne de istediğim şeyleri yapabiliyorum. Bunu fark ettiğimden beri yavaş yavaş hayata tahammülüm azaldı. O eskiden karşısındaki yedi kat yabancıyı bile can kulağıyla dinleyip derdine kafa patlatan benden eser yok. Net, kısa çözümler sunuyorum bana akıl danışanlara, çoğu zaman da gülümseyerek geçiştiriyorum. Değiştiğimi söylüyorlar,değişmiyorum..Kendime değer vermeye başlıyorum. Kimse beni benim onları düşündüğüm kadar düşünmüyor çünkü,buna eminim. Durup bi köşede, gülen gözlerle izlersem hayatı kimse bana ilişmez, beni incitmez sanıyordum.. Çok üzdüler, iyi niyetimin üzerinde dinlenip dinlenip üzdüler..Bende insanları ikiye ayırdım; bakanlar ve görenler. İnsanlar ayrılacaksa böyle ayrılmalı. Bakıp geçemedim ben hiç kimseye. Hep takıldım kaldım. Görmezden gelemedim bana ihtiyacı olduğunu hissettiğim birilerini. Bu hep böyle devam edecek, ne kadar yıpranmış olsam da aksini yapamam. İnsan çoğu zaman bi arkadaş,sevgili değil, gerçekten oturup adam akıllı konuşabileceği birini arıyor..Deniz olsun. Temiz, berrak, çarşaf gibi. Sakin büyük bir su..Hırçın dalgalarla başa çıkmaya çalışmak istemiyorum. Durulmak istiyorum artık. Her şeyi hissedip, kafamdaki seslerin bütün dünyayı bastırmasını istemiyorum. Zerre kadar umurumda olmaması gereken şeylerle dolmasın artık kafam. Benim kafam, biraz da bana yer kalsın. Biraz bana, biraz huzura .. 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder