Fuck The New Year

Bigün kendim için bişey yapacak olursam işaret parmağımı kalbimin üstüne bastırıp; "biri şu piçe yardım etsin!" diye bağırırım.
Tamamıyla içindeki umudu kaybedene kadar yardım edin.
Her ne kadar kaybedersen kaybet, ne kadar kırılmış, eksilmiş ya da yorulmuş olursan ol tuhaf bi inanç ile bağırarak hatırlatıyor umudun her zaman var olduğunu içimizdeki orospu çocuğu.
Bekliyoruz; sanki her an bir şey olacakmış gibi, sanki birden bire herşey düzelecekmiş gibi bekliyoruz. Saçlarımız bile dağınıkken, organlarımızın arasındaki iç savaşa müdehale etsin diye birileri, bekledikçe daha çok yıpranıyoruz.İşkence denilen şey bu; umut !
Bu yüzden adam öldürmüyoruz, bu yüzden bazen bir köşeye saklıyoruz kendimizi, içimize kapanıyoruz, ağlıyoruz ulan. Tuhaf rüyalardan uyanıp usul usul tükeniyoruz.
Her şutu direkten dönen futbolcu ısrarıyla devam ediyoruz dibe vurmaya.. İyi bir şeyle beklerken farketmeden kötü olana alışıyoruz. Kötünün iyisine razı olmaya mecbur bırakılıyoruz.
Büyük acılarımıza, ağrıyan yanlarımıza, sonsuz yoksulluklarımıza rağmen dün bugünümüzden umduğumuz gibi, yarınlardan merhamet dileniyoruz.
Her uyandığımızda kendimizi daha büyük bir sıkıntının içinde buluyoruz.
..ve bugün kendimi şu tavana asamıyor, şu pencereden atamıyor, gidip bileklerimi vahşice kesemiyorsam tanrım, bana layık gördüğün umudun amına koyayım.
Afedersin de, Daha samimi bir cümle kuramıyorum.
Tanrım,
Ben yaşıyor olmaktan rahatsız oluyorum.